ارایه الگوریتم و مدل ارزیابی تحلیل سوانح ریلی با استفاده از سیستم های هوشمند عصبی- فازی (مطالعه موردی خروج از خط)

  سانحه ریلی از مسایل مهمی است که آگاهی و شناخت علل ایجاد آن, نقش مؤثری در افزایش ضریب ایمنی و کاهش خسارات جانی و مالی در حمل ونقل ریلی خواهد داشت. با بررسی آمار سوانح ریلی در می یابیم که از بین انواع سوانح ریلی، خروج از خط دارای بیشترین سهم میباشد. معمولا شناخت و تحلیل تخصصی عوامل و علل خروج از خط خطای انسانی, وسایل نقلیه ریلی و عوامل طبیعی به دلیل پیچیدگی و مبهم بودن رفتار بین خط و هریک از علل، آسان نخواهد بود و یک رابطه کمی‐کیفی است. بررسی سوانح ریلی حاکی از آن است که در تحلیل جامع آنها به تعداد معدود، به مدلهای تحلیلی سنتی پرداخته شده است. در این میان محدودیتهای این مدلها چون: تک بعدی بودن ،عدم لحاظ شرایط مؤثر در ارزیابیهای کمی ، پیچیدگی در توصیف رفتاری و عدم استنتاج از آنها جهت تصمیم سازیهای چند منظوره به وضوح نمایان میباشد. در این تحقیق با کاربرد روشهای ترکیبی استنتاجی هوشمند عصبی‐ فازی، نسبت به سادهسازی توصیف رفتاری کمی‐کیفی، بسترسازی و ارزیابی کمی‐کیفی و استنتاج شرطی جهت تصمیم سازی های چند منظوره در ارزیابی سوانح ریلی و در نهایت ارایه یک مدل پیشبینی گام برداشته میشود. لازم به ذکر است که علیرغم وجود مسایلی چون پیچیدگی رفتاری بین عوامل تأثیرگذار در سوانح و عدم جامع بودن آمار و اطلاعات موجود، محققان این تحقیق تلاش نموده تا با شناخت و آگاهی کامل از کلیه مشکلات و مسایل و با توجه به بضاعت موجود، الگوریتم انجام طرح را در این تحقیق به صورت موردی و قابل تعمیم برای تحلیل جامع تر و ارزیابی چند بعدی معیارها و علل سوانح ارایه نمایند. مطمئنًا مدل پیشبینی ارایه شده و الگوبرداری از آن زمینه مناسب جهت برنامه ریزی مدیریت ایمنی در سوانح ریلی را فراهم خواهد ساخت.